Ten wyjątkowy człowiek w dzieciństwie sporo chorował. Jego wychowaniem zajęły się więc ciotki, którym powierzyli go jego rodzice. Choć młody Carter uczył się co sił, późniejsze braki w edukacji objawiały się dość mocno w dorosłym życiu, jak chociażby błędy ortograficzne w opisach jego archeologicznych znalezisk... Jednak przy rozmiarze jego sukcesów, nie miało to aż tak wielkiego znaczenia.
1891 rok był w życiu młodziutkiego, bo 17-letniego wówczas Howarda przełomowy. Z polecenia znajomej dołączył do grupy egipskich archeologów w Aleksandrii. Od tego momentu zaczęła się jego przygoda z badaniem przeszłości.
Ten skromny początek, opłacony wielkim wysiłkiem i życiem w niemal skrajnym ubóstwie sprawił, że w Carterze rosła determinacja. Już kilkanaście lat później był na tyle doświadczony, że w ramach jednej ze swych ekspedycji odkrył słynny grób Tutanchamona.
Po doniosłym odkryciu z 1922 roku Cartera doceniono w wielu kręgach społecznych. Spore uznanie zdobył m.in. w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykłady na temat Egiptu wygłaszał nawet dla ówczesnego prezydenta.
Carter w latach 30-tych XX wieku poważnie zachorował. Zdarzało mu się jeszcze wracać do Egiptu, jednak już nie w celach archeologicznych. Jego życie zakończyło się w roku 1939. Howard Carter spoczywa na cmentarzu w Londynie.
Po dziś dzień stanowi wzór dla archeologów na całym świecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz